Τρεις Διαστάσεις

Λίγο λόγια από τον συγγραφέα

Το βιβλίο αυτό, είναι έργο πολλών μηνών που χρειάστηκε αρκετό μεράκι και αγάπη για να φτάσει στο τέλος του και αποτέλεσε την πρώτη μου προσπάθεια να ολοκληρώσω κάποια από τις ιδέες μου. Ήταν, αν το θέλετε, ένα ταξίδι γεμάτο σκαμπανεβάσματα, προκλήσεις και εμπειρίες που θα μου μείνουν αξέχαστες, καθώς από την αρχή της συγγραφής, μέχρι την ολοκλήρωση, πράγματα που μου συνέβησαν, θετικά και αρνητικά, βοήθησαν στην περαιτέρω μορφοποίηση του βασικού σεναρίου, δίνοντας μου τη δυνατότητα να προσθέσω μερικές ακόμη πινελιές και δίνοντας του τη μορφή που έχει σήμερα.

Ασχολούμαι ερασιτεχνικά από τα τέλη του γυμνασίου με τη συγγραφή, άλλες φορές γράφοντας μικρά σκετς κι άλλες, προσπαθώντας να γράψω ιστορίες. Θυμάμαι ότι από τότε συγκέντρωνα το δικό μου μικρό κοινό από άτομα που τους άρεσε η φαντασία και οι κόσμοι που δημιουργούσα και επί χρόνια μου πρότειναν να ασχοληθώ σοβαρά με τη συγγραφή ενός βιβλίου. Αποφάσισα, εν τέλει, ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή, έχοντας ωριμάσει κι έχοντας αρκετές εμπειρίες, ώστε να ξεκινήσω την πρώτη μου προσπάθεια με μια από τις πρώτες (σίγουρα όχι την πρώτη) ιστορίες που είχα σκαρφιστεί και που ήθελα επιτέλους να δω να αποτυπώνεται σε γραμμές και σελίδες, απελευθερώνοντας την από το μυαλό μου και από τα σχολικά τετράδια τα οποία είχα μουτζουρώσει με διαλόγους, απαίσιες και πρόχειρες καρικατούρες και αράδες από σελίδες με σκόρπιες ιδέες, ορφανές να περιμένουν τη στιγμή που θα τις τοποθετούσα στη σειρά, μαζί με όλα όσα είχα σκεφτεί και θα λάμβαναν πλέον φυσική υπόσταση.

Έχοντας για εφόδιο τα παραπάνω, ξεκίνησα και προσπάθησα να βάλω τα πάντα σε μια σειρά. Δεν ήταν ό,τι πιο εύκολο για πρώτη δοκιμή, όμως το πείσμα μου να δω το έργο μου να ολοκληρώνεται και η θέληση μου να παράγω τέχνη μου έδωσαν τη δύναμη να συνεχίσω. Καμιά φορά, το μόνο που κατάφερνα ήταν να κάθομαι επί ώρες σε μια κενή σελίδα και στο τέλος της προσπάθειας να έχω προσθέσει μόνο μια λέξη στο όλο κείμενο. Δεν το έβαλα κάτω, όμως διότι γνώριζα ότι στο τέλος θα ολοκληρώσω αυτό που ξεκίνησα.

Στην πορεία για την ολοκλήρωση του «Τρεις Διαστάσεις», συναναστράφηκα με διάφορα άτομα που το καθένα με τον τρόπο του έδωσε εκούσια ή ακούσια βοήθησαν, το καθένα με τον τρόπο του. Τελειώνοντας, λοιπόν το βιβλίο και έχοντας πλέον φτάσει στα πρόθυρα για την εύρεση εκδοτικού οίκου, έπρεπε να προσθέσω μερικές σειρές ακόμα. Το γνωστό, σε όλους μας, κεφάλαιο των ευχαριστιών. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, νιώθεις την αμηχανία να σε τρώει κυριολεκτικά. Μπορεί ορισμένες μέρες να έχεις οίστρο, να γράφεις αράδες από φανταστικά γεγονότα γεμάτα δράση και αγωνία, όμως σε αυτή την περίπτωση, συνήθως δεν ξέρεις τι να γράψεις και πως. Οφείλεις να γράψεις την αλήθεια και δυστυχώς δε μπορείς να περιγράψεις σκηνές δράσης και αδρεναλίνης, ούτε να φανταστείς γεγονότα.

Έρχεσαι, λοιπόν στη θέση του απλού ανθρώπου, όχι του δημιουργού (γιατί είναι δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες. Αν οι χαρακτήρες σου είχαν όντως φυσική υπόσταση και αληθινή νοημοσύνη θα μπορούσαν να περιγράψουν αυτή την ουσιαστική διαφορά μεταξύ δημιουργού και κοινού ανθρώπου, καθώς, έχοντας δώσει μια υποτυπώδη πνοή σε αυτούς, θα μπορούσαν κάλλιστα να σε θεωρούν για θεό τους). Σκέφτεσαι το ποιοι πραγματικά σε στήριξαν στη διαδρομή και ποιοι ενεργά σε έσπρωξαν όταν νόμιζες ότι τελικά το έργο δε θα προχωρήσει ποτέ κι ότι μάλλον θα έπρεπε να το αφήσεις στην άκρη για λίγο καιρό και να επιστρέψεις όταν επιτέλους θα έχεις αποκτήσει κι άλλη πείρα.

Φτάνοντας, λοιπόν, στο σημείο των ευχαριστιών, θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω τα παρακάτω άτομα για τη δική τους μεγάλη ή μικρή συμβολή που είχαν στο έργο μου.

Στη φίλη μου, Διονυσία/Γιούκι: Για την πολύτιμη βοήθεια της στο να διαβάζει τμήματα της ιστορίας μου και να δίνει ιδέες, κάτι που τελικά με ενέπνευσε να την προσθέσω ως χαρακτήρα στην ιστορία, δίπλα στο πλευρό της Ενάτσου.

Στη φίλη μου, Εκάτη: Για το ενδιαφέρον της στα τελικά στάδια της ολοκλήρωσης καθώς και όλες τις αλτρουιστικές ιδέες που κατά καιρούς έχει μοιραστεί και έχουν δώσει έναυσμα για μελλοντική τοποθέτηση τους σε άλλες ιστορίες.